اساس این طراحی صرف نظر از فلسفه آن باید حاشیه امن لازم و ایمنی در برابر بارها را به وجود بیاورد که به این منظور هم زمان احتمال افزایش بار و کاهش مقاومت عضو نسبت به مقدار اولیه انجام می شود. این روش همان مقاومت است که از انواع روش های طراحی سازه فولادی می باشد و علاوه بر احتمالات در کاهش مقاومت ها با مقدار مورد نظر تاثیر گذار است به عنوان مثال ضریب کاهش مقاومت در خمش با برش متفاوت است. در واقع این روش ضریب اطمینان در بارها ضرب شده و بار افزایش داده می شود و در مقابل محاسبات خود مقاومت های اصلی وارد می شوند این روش در بتن و فولاد قابل اجرا است. اگر اصل مقاومت را در محاسبات خود وارد کنید می توانید به خصوصیات تازه ای دست پیدا کنید و امکانات تازه ای در اختیار طراح بگذارید.

روش lrfd برای طراحی سازه فولادی 

این روش از سال 1980 با افزایش کیفیت مصالح، سطح کیفی اجرا و ... به عنوان روشی علمی و اقتصادی شناخته شده و توانسته جایگزین مناسبی برای روش الاستیک باشد، نام دیگر این روش پلاستیک یا مقاومت می باشد که به اعضاء اجازه می دهد بر اثر بار وارد شده ناشی از بارگذاری خاصیت الاستیک خود را از دست داده و به حالت پلاستیکی یا خمیری تبدیل شود که این امر موجب افزایش مقاومت اعضاء، کاهش هزینه ها و اقتصادی تر شدن سازه ها شود. در روش پلاستیک ضریب مقاومت = ضریب بار است و ضرایب تنها در بار اعمال می شوند. طبق گفته ها در این روش استانداردها رعایت می شوند به همین دلیل کیفیت مصالح افزایش پیدا می کند و طراحی آن باید متناسب با افزایش کیفیت مصالح و ارتقاء کیفی اجرایی سازه های فولادی در اکثر کشورها باشد.

جزئیات روش lrfd در طراحی سازه فولادی 

به طور کلی روش پلاستیک را اینگونه می توان شرح داد:

• بار بهره برداری به وسیله ضریب بار افزایش می یابد و بار به وجود آمده را بار نهایی می گویند.
• بارها بر سازه اعمال شده و به کمک روش های خطی آنالیز نیروی داخلی را محاسبه می کنند که به این نیرو، نیروی داخلی مقاومت لازم می گویند.
• برای هر مقطع مقاومتی طراحی شده که حاصلضرب مقاومت اسمی در ضریبی کوچک تر از واحد است و ضریب کاهش مقاومت را به دست می آورد، مقاومت اسمی را حداکثر مقاومت می گویند که مقطع قبل از گسیختگی را از خود نشان می دهد.
• زمانی که مقاومت لازم از مقاومت طراحی کمتر باشد را طراحی مقطع می گویند.

این روش جزو دسته های مورد قبول کشورهایی مانند کانادا، آمریکا و اروپا است که بر اساس ضرایب بار و مقاومت است، کشور ایران نیز با بکار گرفتن طراحی سازه های فولادی این روش را مورد استفاده قرار داده، افراد ابتدا این روش را با مقاومت نهایی اشتباه می گیرند زیرا در این روش هدف اثرات بارهای ضریب دار از مقدار مقاومتی آن ها کم تر است اما در بررسی و محاسبه این دو روش می توان تفاوت ها را پیدا کرد. باید توجه کنید که اگر بخواهید از تخریب یا انهدام آن ها به صورت جدی خودداری کنید بارهای ضریب دار را نباید کوچکتر از واحد در نظر بگیرید.